ค่ายเยาวชนจ๋า ฉันมาแล้ววว

ค่ายเยาวชน 60 ณ ค่ายทหารขุนเจืองธรรมิกราช

@ วันที่ 21 เดือน มีนาคม 2560

          วันนี้เป็นวันเข้าค่ายวันแรกของค่ายเยาวชนนี้ ฉันไปโรงเรียนตั้งแต่เวลา07.30น. แต่มีภารกิจสำคัญเข้ามาแทรกก่อนซึ่งก็คือ การไปช่วยงานที่อำเภอในเรื่องของการโรยปูนไว้สำหรับแปรขบวนให้พ่อหลวงรัชกาลที่9 พวกเราทั้งหมด10คนที่เข้าค่าย คณะครูอีกประมาณ6-7ท่าน ผู้ควบคุมงาน และพี่สภาคนอื่นๆอีก8-9คน พวกเราทำกันอยู่นานพอสมควรเพราะอากาศร้อน ทำตั้งแต่ประมาณ09.00น.ถึง12.00น. ทางคณะผู้ควบคุมได้เลี้ยงข้าวกลางวันให้กับพวกเราเป็นการตอบแทน หลังจากนั้นพวกเราทั้ง10คนพร้อมกับคุณครูอีก2ท่านก็ได้เดินทางไปยังค่าย เมื่อไปถึงพวกเราก็พากันรีบขนสัมภาระลงแล้วรีบลงทะเบียนรับชุดของทางค่าย พร้อมกับเปลี่ยนเป็นชุดของทางค่าย จากนั้นจึงได้มาเข้าร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆพี่ๆต่างโรงเรียน ในช่วงเวลานั้นคือเป็นช่วงที่มีวิทยากรพูดเกี่ยวกับเรื่องของประวัติศาสตร์ชาติไทยและประวัติเมืองพะเยา ด้วยความที่เป็นภาคบ่ายหลายๆคนจึงเกิดอารมณ์ง่วงนอนฉันเองก็เช่นกัน แต่ทางค่ายเองก็ได้มีเวลาพักเบรกให้

          เมื่อจบช่วงของประวัติศาสตร์พวกเราก็ต้องมาเลือกสี เพราะมาสายเลยยังไม่มีกลุ่มสีของตัวเอง ฉันได้อยู่กับเพื่อนที่ชื่อ ‘แป้ง’ และพี่ ‘โยเกิร์ต’ รุ่นพี่เรา จากนั้นจึงได้ออกกำลังกายสักช่วงหนึ่ง เมื่อออกกำลังกายเสร็จทางค่ายจึงได้ให้พวกผู้หญิงไปขนสัมภาระขึ้นรถเมล์ของทางค่ายเพื่อไปที่พัก โดยนับ1ถึง1 -^- (ใครจะวิ่งทันค่ะครู) เมื่อรถเมล์พามาถึงที่พักคุณครูก็ได้เรียกชื่อว่าใครได้อยู่ห้องไหน โชคดีที่ฉันได้นอนกับเพื่อนๆพี่โรงเรียนของตัวเอง พวกเรานอนที่ชั้น3ของตึกแต่พวกผู้ชายนอนชั้น4 และมีรุ่นพี่เรา1คนติดไปในชั้น4 (ผู้ชายคนเดียว^0^) จากนั้นเขาให้เวลาเราเก็บข้าวของ ล้างไม้ล้างมือหรือบางคนอาจอาบน้ำประมาณชั่วโมงนึงได้ จากนั้นจะเป่านกหวีดเรียกลงมาให้มาเข้าแถวเดินกลับไปที่เดิมที่ๆทำกิจกรรมตอนเช้า ระยะทางเดินก็ประมาณ2กิโลได้ล่ะมั้ง ในช่วงทางเดินทางฝั่งซ้ายมือก็มีทุ่งนาซึ่งมีข้าวต้นเล็กๆปลูกเรียงรายกัน แห้งไม่มีน้ำ แต่ก็มีสระน้ำอยู่ติดกัน มีสวนของค่ายน่าจะเป็นสวนผักอ่ะนะ ทางขวามือก็มีสระน้ำใหญ่ กว้างมาก มีวัวอยู่ด้วยนะ หลังสระน้ำใหญ่น่าจะเป็นสนามกอล์ฟ

          เมื่อมาถึงสถานที่ทำกิจกรรม ขอเรียกว่า ‘หอประชุม’ ละกันนะ ก็มายืนเข้าแถวเคารพธงชาติ จากนั้นก็ไปนั่งทานข้าวกัน ไอ้เวลาที่นั่งทานข้าวเนี่ยแหละต้องคัดฉากหลายรอบมาก แขนแดงเลยง่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าทานกับอะไรลืมไปแล้วอ่ะ - -* จากนั้นก็ได้มานั่งพักก่อนที่จะเริ่มประชุมอีกครั้งแล้วเวลาประมาณ20.00น.ก็ได้มีข้าวต้มให้ทานก่อนกลับที่พัก ที่สำคัญทางค่ายยังมีการให้สวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ ยอมรับว่าค่ายนี้สอนอะไรเยอะจริงๆนะ เมื่อทานเสร็จก็เดินกลับที่พักเช่นเคย ทางกลับมืดมากแต่พี่ๆเขาก็ค่อยส่องไฟให้ตลอด เมื่อทุกคนอยู่หน้าตึกก็ได้ชี้แนะเรื่องกิจกรรมของวันพรุ่งนี้ก่อนที่จะให้ทุกคนแยกย้าย เมื่อทางค่ายชี้แจงเสร็จพวกเราก็พากันขึ้นตึกห้องใครห้องมัน ในห้องนอนก็มีห้องน้ำภายในตัว มีตู้เสื้อผ้า มีที่นอน4ที่ มีผ้าห่มและหมอนให้ มีระเบียงด้านหลัง ถ้ามองลงไปก็มีเล้าไก่ ผักต่างๆนานาที่เขาปลูกไว้ ลืมเม้าท์อย่างนึงคือตอนที่ขึ้นมาครั้งแรกที่เอาของมาเก็บอ่ะห้องของพวกเราเปิดประตูไม่ได้ ในขณะที่ครูฝึกเป่านกหวีดเรียกแล้ว พวกเราพากันตะโกนซะลั่นเลยล่ะ 555 วกกลับมาปัจจุบันโดยฉันอาบน้ำเป็นคนแรก บอกเลยว่าวันนั้นร้อนหนักมากอ่ะ ไม่มีพัดลมด้วย T0T คืนแรกนอนประมาณ23.00ได้ล่ะมั้งเพราะมันค่อนข้างดึกเหมือนกันนะถ้าจำไม่ผิด สำหรับวันนี้ก็ถือว่าโอเคอยู่นะ J

          P.S.ตอนลงจากรถโรงเรียนเมื่อมาถึงค่ายนึกว่ามีแต่ผู้ชายเพราะแทบไม่เห็นผู้หญิงที่ไหนได้เป็นกะเทยเกือบ50%เลยแหละ 555 มาจับได้ตอนที่พี่เขาขอแลกที่อ่ะนะ ตอนเดินไปห้องน้ำด้วยท่าเดินนี่รู้เลย และตอนเดินกลับขึ้นห้องก่อนนอนมีพวกรุ่นพี่ผู้ชายสะกิดขอจีบด้วย โทษทีนะคะหนูมองไม่ทัน จำหน้าไม่ได้ด้วย 55 

:---------- µ ---------- 9

@ วันที่ 22 เดือน มีนาคม 2560

            
          วันนี้ตื่นมาประมาณ05.00น. ลุกมาเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะเวลาประมาณ05.45น.ครูฝึกจะเป่านกหวีดเรียกลงไปออกกำลังกาย พวกเราก็พากันตื่นเก็บผ้าห่มดึงผ้าปูที่นอนดีๆ แล้วเมื่อได้ยินเสียงนกหวีดก็พากันลงไปออกกำลังกาย 

          พวกเราก็พากันตื่นเก็บผ้าห่มดึงผ้าปูที่นอนดีๆ แล้วเมื่อได้ยินเสียงนกหวีดก็พากันลงไปออกกำลังกาย จากนั้นค่อยขึ้นมาอาบน้ำอีกรอบ เวลาประมาณ06.45น.ก็ได้พากันเดินไปที่หอประชุมเพื่อเข้าแถวเคารพธงชาติและทานข้าวเช้า วันนี้ตอนทานข้าวได้มุดโต๊ะด้วยค่ะ -*- เจ็บก้น 55 วันนี้ได้ออกนอกพื้นที่ โดยได้นั่งรถเมล์เดินทางไปดูแปลงปลูกผักที่ทำตามรอยพ่อหลวงรัชกาลที่9 ตอนแรกพี่ๆเขาบอกว่า 

          “โห้! กบตัวใหญ่จัง” พอพวกเราเข้าไปดูเท่านั้นแหละ ลูกอ๊อดค่ะ -_-

 มีผักมากมายจริงๆนะ แต่จะดีมากถ้าได้ดึงแครอทขึ้นมาจากดิน คริๆ สถานที่ต่อไปคือดูไส้เดือน ตัวใหญ่มาก >0< อยากเก็บไข่ไก่ด้วย ^0^ จากนั้นพวกเราก็ไปดูเป็ด ดูวัว ดูหมูป่า ดูหมูหลุม ผีเสื้อเยอะมาก มีความอยากถ่ายรูปกับผีเสื้อ >_< เมื่อเราเดินทางนอกสถานที่เสร็จแล้วนั้นก็นั่งรถเมล์กลับมา 

  

          ในภาคบ่ายสนุกค่ะ เพราะมีเกมโดยเกมแรกคือ ลูกบอลกระดาษอ่ะ ที่ขว้างไปมาเพลงหยุดที่ใครคนนั้นต้องทำตามโจทย์ที่กระดาษแผ่นนอกสุดเขียนไว้ งานนี้ฉันรอดดดด V(^o^)V แป้งเต็มไปหมดเลยล่ะค่ะ

          เกมที่สองคือเกมที่ต้องส่งคนในกลุ่มสองไปทำกิจกรรมโดยเลือกคนที่แข็งแรงไปปิดตาด้วยถุงดำ อีกหนึ่งคนจะเป็นคนยืนบอกว่าต้องเดินไปทางไหน เมื่อครบทั้ง4กลุ่มแล้วนั้น คนที่ถูกปิดตาจะถูกเรียกว่า ‘รถถัง’ ซึ่งรถถังทั้ง4จะเดินอยู่คนละทิศ แล้วคนที่ยืนบอกทางจะต้องสั่งให้รถถังสีของตัวเองชนกับรถถังสีคนอื่น โดยมี3คำสั่งคือ

1)เรียกชื่อเพื่อนที่เป็นรถถัง

2)บอกหันซ้าย/ขวา/หน้า/หลัง

         3)บอกกว่าต้องเดินกี่ก้าว

          โดยสีที่ชนะเกมนี้คือสีเขียวค่ะ 555 ตอนแรกสีเขียวเดินออกกนอกเขตวงกลมที่พวกเรานั่งด้วยแหละ ^O^

          และก็มีวิทยากรจากข้างนอกเข้ามาให้ความรู้โดย มีเกมเล็กให้เล่นด้วย มันก็ไม่เชิงว่าเกมหรอกนะ แต่เป็นเหมือนการสอนสอนแบบเป็นกิจกรรมทำให้เห็นเป็นภาพอ่ะ โดยครั้งแรกให้พวกเราทุกคนยืนเรียกตามอายุให้เป็นรูปครึ่งวงกลม เรียกจากอายุไม่พอต้องถามเดือนเกิดด้วยว่าใครเกิดก่อนกัน และครั้งที่สองคือการนับเลข1-5โดยเรานับได้เลข3 จากนั้นก็ให้เราหยิบเก้าอี้ไปอยู่ตามกลุ่มที่นับไว้ มีการถามด้วยนะว่าใครสูบบุหรี่ ใครดื่มเหล้า ดื่มเบียร์ แต่ที่ชอบที่สุดคือการที่ให้พวกเราจับมือคนข้างๆในกลุ่มของตัวเองแล้วเขาจะสั่งให้ยกมือขวา ยกมือซ้ายของใครของมัน แต่เชื่อป่ะว่าถ้ายกแล้วนั้นทุกคนก็ยกมือทุกคน เขาบอกว่าเมื่อเราทำเพียงแค่คนเดียวก็ส่งผลกระทบต่อคนอื่นได้ ทั้งครอบครัว สังคม ประเทศชาติ ฉันชอบเรื่องนี้ที่สุดละในค่ายนี้อ่ะนะ  ❤

              

           ไฮไลต์ที่สุดของที่สุดของวันนี้คือกิจกรรมตอนกลางคืน โดยกิจแรกของเราคือ ให้นักเรียนทั้ง7โรงเรียนจับกลุ่ม โดยหนึ่งกลุ่มต้องมีนักเรียนครบทั้ง7โรงเรียน พอดีเราเจอพี่ ‘สร้อย’ จากโรงเรียนแม่ใจวิทยาคมเราก็เกาะเลยค่ะ 555 ปรากฏว่าเราก็หากลุ่มลงจนได้ ได้เจอกับพี่สร้อย (คนแรกเลยนะก้ะ) จะขึ้นม.6 พี่เอิร์ธ โรงเรียนดงเจนวิทยาคม จะขึ้นม.5 พี่บิน โรงเรียนงำเมือง จะขึ้นม.5 พี่ก็อต โรงเรียนถ้ำปินวิทยาคม จะขึ้นม.5 แป้ง โรงเรียนเดียวกันกับเราเลย ดอกคำใต้วิทยาคมค่ะ ^0^ จะขึ้นม.4 และลีโอ โรงเรียนพะเยาพิทยาคม พึ่งรู้นะเนี่ยว่าขาดพะเยาประสาธน์วิทย์ 555 (อย่าด่ากันนะก้ะ) พอถึงเวลาที่ครูฝึกเดินเข้ามาถาม พวกเราพากันมองหน้าท่านหมดเลยนะ แล้วท่านก็เอามือปิดป้ายชื่อพี่เอิร์ธ แล้วหันมามองหน้าฉันพร้อมพูดเสียงดังว่า

“ดอกคำใต้ เขาชื่ออะไร?” (แหมชื่อจะมีให้เรียกนะคะครู)

“ไม่ชื่อเอิร์ธก็เอิร์นค่ะ” ลืม -_-*

“ให้ตอบอีกรอบ?”

“เอิร์ธค่ะ”

“ให้ตอบอีกรอบ!” มองหน้าเพื่อนก่อนครับ 55

ถูกแล้ว (ซุบซิบมา)

“เอิร์ธค่ะ” ตอบเสียงดังเลยทีนี้

“โรงเรียนอะไร?”

“ดงเจนค่ะ”

“ให้อีกรอบ!”

         “ดงเจนค้าาาาา” ดังพอไหมค่ะแล้วท่านก็เดินจากไป แงะ! ง่ายขนาดนี้เลยหรอถามคนเดียวเนี่ยนะ -3-

          เปิดกิจแรกสติก็ไปหมดล่ะ เงอะๆ กิจที่สองคือใช้หลอดเป่าแก้วค่ะ โดยให้แต่ละสีเลือกคนที่ปอดใหญ่ที่สุดออกไปแข่ง คนแรกให้เป่าไปจนสุดโต๊ะแต่ต้องไม่หล่นคนที่สองเป่ากลับโดยถ้าแก้วหล่นก่อนชนะ จำไม่ได้ว่าทีมไหนชนะแต่กิจนี้พี่ทหารเล่นด้วยก็ได้เป็นทีมแพ้ไปเลยละค่ะ 555 

          กิจที่สามคือการที่ใช้เชือก5เส้นหมัดกับหนังยางแล้วใช้ฟันดึงเชือกให้หนังยางยืดพอที่จะจับแก้วได้และสามารถวางบนโต๊ะอีกฝั่งได้โดยไม่หล่น ส่งตัวแทนสีละ5คน โอ้วโนววววว !! กิจนี้มีเชือกหลุดค่ะ และพีคสุดคือตอนที่สีเหลืองกับเขียวมายืนเผชิญหน้ากันเพราะเข้ารอบชิงแล้วดันสีเหลืองเชือกหลุดสองรอบเลยให้ทุกคนของทั้งสองสีเทแป้งใส่ในมือ ตอนแรกนึกว่าจะทาแป้งฝ่ายตรงข้ามดันกลายเป็นทาตัวเองซะงั้น 555 แต่เราก็ไม่รอดนะเพราะพี่ ‘ตั้ม’ พี่ที่อยู่โรงเรียนเดียวกันเขาอยู่สีเหลืองดันมีแป้งเหลือโรยใส่หัวเราซะฟุ้งเลย แง้ๆแกล้งเด็กง่ะ T^T

          กิจสุดท้ายยย กิจนี้เหนื่อยสุด สนุกสุด ตลกสุด และสามัคคีมากสุด มันคือเกม ‘เสือจับแกะ’ โดยพี่ทหารเป็นเสือ พี่ๆผู้ชายที่แข็งแรงเป็นรั้ว ที่เหลืออย่างฉันเป็นแกะ สุดเหวี่ยงแบบโคตรๆอ่ะ เราเจอพี่สร้อยนี่แบบจับมือกันแน่นเลย เอนซ้ายทีขวาทีหน้าทีหลังที 55 เมาหัวอย่างหนักเลย ขอพื้นที่ขอโทษพี่ๆที่โดนทำร้ายเลยนะก้ะ ขอโทษพี่บางคนที่อาจชนใส่ ขอโทษพี่บางคนที่อาจเหยียบเท้า ขอโทษพี่บางคนที่อาจเอาคางไปชนข้างหลัง ขอโทษด้วยนะก้ะ (ไหว้งามๆ) ขอบคุณพี่ๆทหารทุกคนที่สร้างกิจกรรมวันนี้นะคะ J

:---------- µ ---------- 9

@ วันที่ 23 เดือน มีนาคม 2560

          วันสุดท้ายแล้วนะ วันนี้ค่อนข้างไม่อยากตื่นเพราะเมื่อยจากเมื่อวานมาก สำหรับวันนี้ก็เริ่มรู้สึกตั้งแต่เช้าละว่าต้องเก็บของ เตรียมตัวกลับ ค่อนข้างเฟลนิดๆด้วย วันนี้มีการซ้อมรับใบประกาศนียบัตรตั้งแต่เช้าหลังเข้าแถวเสร็จเลย พึ่งรู้ว่าตัวเองเตี้ยนะเนี่ย 555 นั่งแถวหน้าเลยนะเรา และมีการฟังวิทยากรที่เขามาพูดเรื่องของกฎหมาย ความสามัคคี ใช้เวลาประมาณเกือบ3ชั่วโมงได้เลยแหละ ง่วงงงงงง ~ และข้าวมื้อสุดท้ายของค่ายนี้ยอมรับว่าอร่อยที่สุด คือผัดถั่วกับแกงเขียวหวาน ถ้าให้เปรียบเทียบกับผัดขิง ลาบ ผัดผักอ่ะนะ ก่อนจะได้รับประกาศนียบัตรนั้นก็มีกิจกรรมก่อนคือการที่ให้กระเทยทั้งหมดในค่ายออกมาเต้น บอกเลยนะว่าผู้หญิงอย่างเรายังอายเลย 555 

วันนี้อาจดูเบื่อๆ อาจดูไม่ค่อยสนุก แต่วันนี้คือวันสุดท้ายที่เราจะเจอหน้ากันละนะ ไม่มีโอกาสที่จะมาทำอะไรแบบนี้แล้วนะ ไม่มีโอกาสที่จะได้มารู้จักอะไรกันแบบนี้แล้ว ไม่มีโอกาสที่จะมานั่งคุยแลกเปลี่ยนความรู้กันแล้ว ค่ายนี้ปีหน้าอาจจะจัดกันอีกแต่ก็ไม่ได้เจอแล้วนะ พี่ๆครูฝึก พี่ๆเพื่อนๆทุกคน ไม่ได้เจอกันครบละนะ แต่เชื่อว่าทุกคนจะจำค่ายเยาวชน 60 ไว้ในใจเสมอ เรามีประกาศนียบัตรไว้เตือนใจว่าครั้งหนึ่งเราเคยทำอะไรร่วมกัน เรามีรูปภาพที่ช่างภาพทหารถ่ายไว้ให้มาเป็นหลักฐานของความสนุกนี้ เรามีความทรงจำที่เคยทำร่วมกันมากมายแม้อาจจะรู้จักกันไม่หมด เราอาจจะยังไม่รู้จักทุกคนในค่าย อาจจะยังไม่มีรูปที่เราถ่ายด้วยกัน แต่เชื่อว่าทุกคนจะจำเรื่องราวนั้นได้เสมอเมื่อมองเห็นประกาศนียบัตร เรามีไลน์กลุ่มไว้ค่อยคุยกัน เรามีเฟสบุค มีไลน์ มีไอจี ไว้คอยคุยกัน แต่นั่นอาจไม่ใช่ที่สุดเพราะเราคงจะหาโอกาสน้อยมากที่จะมาทำอะไรกันแบบนี้ ค่ายนี้สอนอะไรหลายๆอย่าง ค่ายนี้ให้อะไรมากมายกับเรา ให้เพื่อน ให้พี่ ให้ประสบการณ์ ให้ความรู้ ให้มิตรภาพที่ดีต่อกัน ขอบคุณรถเมล์ที่พาเที่ยว ขอบคุณหนทางที่ทำให้รู้จักอดทน ขอบคุณวิทยากรที่ทำให้เห็นว่ามีบางคนสามารถนั่งฟังได้ แม้เขาเองก็เบื่อหน่าย ขอบคุณแม่ครัวที่ทำอาหารให้เราได้ทาน ขอบคุณเมนูอาหารที่ทำให้รู้จักลองชิมอะไรหลายๆอย่าง ขอบคุณกิจกรรมทุกๆกิจกรรมที่ทำให้ได้ลองทำ ลองเล่น ลองฝึก ขอบคุณเสียงนกหวีดที่คอยทำให้รู้จักเร่งรีบ ขอบคุณทุกๆคนที่ทำให้สามวันที่ผ่านมานี้มีความสำคัญมากที่สุด ขอบคุณที่ทำให้เราเห็นว่าเรายังสามารถเป็นคนดีของสังคมได้ ขอบคุณความรู้ที่ให้แม้อาจจะฟังมาไม่หมด อาจไม่ตั้งใจฟัง แต่ทุกคนผ่านตรงนั้นร่วมกันมาได้ ขอบคุณที่ทำให้เด็กคนนี้ได้เห็น ได้รู้จักอะไรอีกมากมาย ขอบคุณที่ค่ายนี้เปิดโอกาส ขอบคุณมิตรภาพหลังค่ายปิด ขอบคุณทุกคนที่จำกันได้ ขอบคุณที่เคยช่วยเหลือ เคยสามัคคี ขอบคุณทุกๆคนจริงๆนะคะ แล้วปีหน้าเจอกันใหม่นะคะ J

:---------- µ ---------- 9

ร้อยล้านตัวอักษรก็ไม่สามารถบรรยายออกมาได้หมดทุกคำพูด ทุกความรู้สึก แต่เชื่อว่าทุกคนจำเรื่องราววันนั้นได้ดี ภายใต้ความทรงจำ เรารู้จักกันแล้วก็ขอให้รู้จักกันไปนานๆนะคะ ☺

     #ขอขอบคุณรูปภาพจาก ตากล้องของค่ายนะคะ *ตอนแรกไม่ได้เป็นภาพโทนนี้หรอกนะเราเอามาแต่งอีกที☺

by _nthebee